Өлеңдер ✍️

Көздерінде күміс түстес шық тұнып,
Нәзік назын қылығымен ұқтырып;
Көктем болып күлімдейтін кіршіксіз,
Ол да мендей ақын еді тұп-тұнық.
Ақ бұлттардан өлең жасап алатын,
Жұлдыздармен жаны егіз болатын.
Ақ періште сияқты еді көктегі,
Мұңаятын, жер таба алмай қонатын.
Күлімдейтін Күн елінен келгендей,
Күнікейдің өзі сәлем бергендей.
Періштені жырлағанмен мен құсап,
Перілерге жақын емес ол мендей.
Шағалалар қанаттарын қаққанда,
Бақыт жайлы ән салатын бақтарда.
Жауап жазып отыратын өлеңмен,
Тағдырынан келіп жеткен хаттарға.
Кербез ғана керілетін кер маралдай,
Сияқты еді ашылмаған аралдай.
Арзу айтты ол ақ гүлдерге бір күні,
Жер бетінен сүйетін жан таба алмай.
Жауқазын боп жерде өмір сүрмейтін,
Аспан жақта,
Тек аспанда гүлдейтін.
Кей түндері өлең оқып бергенмен,
Менің де ақын екенімді білмейтін...