Өлеңдер ✍️

Төзген талай қиындыққа, ауырға,
Төзген талай боран менен дауылға, –
Отыр ана ошақ басын күзетiп,
Қалған жалғыз қиыр, алыс ауылда.
Келмейдi оған туысқан да, таныс та,
Бар қызығы кеткен-сынды ғарышқа!
Анда-санда жолға шығып қамығып
Ұзақ-ұзақ қарайды Ана алысқа.
Семiп қалған,
Қатып қалған қатпа боп.
Қуыс үйдi жылытатын от та жоқ.
Бiр баласы –
Жатыр оның түрмеде,
Бiр баладан –
Хабар да жоқ, хат та жоқ.
Үмiттене,
Үмiттене тұралап
Ашады ана күндiз-түнi құмалақ.
Бiр баласы –
Кеткен әйел соңынан,
Бiр баласы –
Кеткен базар қуалап.
Бұл заманның не боп кеттi құлқыны.
Ұмытқан ол қуанышты, күлкiнi.
Шүйке құсап бiр уыс боп бұрышта
Отыр ана хабар күтiп күн-түнi.
Кеткен одан мейрамың да, сайран да
Түскен оның жан-жүрегi ойранға.
Отыр ана жалғыз өзi жабығып
Бар баласын жiбергендей майданға.