Өлеңдер ✍️

  14.08.2022
  48


Автор: Темірхан Медетбек

Әулиеге түнеу

Бiр қиянат жасамаған бiреуге,
Шын берiлген ақ неиеттi тiлеуге, –
бiр топ адам жалбарынған, жалынған
Әулиеге келiп жеттi түнеуге...
Бойларына кiрiп ыстық бiр ағын
үнсiз-түнсiз тазалады тұрағын,
Сонан кейiн құрбан малын шалды да
оқыды ғой бiлген қысқа құранын.
Жатқан жандар түнеуге кеп жал құмда –
батқан жандар болатұғын зар, мұңға...
Бiр леп соқты жып-жылы боп, жұп-жұмсақ
шығыс жақтан – таң атардың алдында.
Не айтасың! – құдiретке, күштiге! –
Көктен төмен бiр ақ бұлт түстi де,
ақырын кеп, түбiт құсап түтiлiп
қонды келiп сол жандардың үстiне.
Қалай мұны сөзбен түгел айта алам!
ұғады оны көрген менен байқаған.
Тұрған қалқып сол Ақ Бұлт бiр кезде
көтерiлiп кеттi көкке қайтадан!
Көтерiлiп кеттi Ақ Бұлт көкке ұшып.
Белдер жатты қарауытып бүк түсiп.
Көтерiлiп кеттi Ақ Бұлт көкке ұшып, –
Сол бiр кезде қара жер де кеттi ысып...
Басқаша бiр атты таң да сол күнi.
Атқан сол таң бақытты еттi сорлыны –
Сол жандардың үйi құтқа толды да,
бедеу әйел ұл туды ғой сол жылы...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу