Өлеңдер ✍️

Мұндай кезде –
(сақтанам!),
қарау керек көздi ашып, –
дүниенi қаптаған
бара жатыр сөз басып...
Құлақ бiтiп тұнады –
батар соның күйiгi –
Ұйықтап,
бұрқап тұрады
сөздiң ала құйыны.
Соның шығып шатағы,
Соның келiп басты үнi...
Алып бара жатады
сөздiң қара тасқыны.
Бiтiспейтiн керiсiп,
келiп тұр-ау кез жұтаң...
Су орнына сөз iшiп,
ауа орнына сөз жұтам!
Жоғы ғой бұл амалдың,
түсiн, мейлi,
түсiнбе! –
Уы жатыр заманның
ол сөздердiң iшiнде.
Сол сөздерден қызынып
кеудем,
алқым iседi.
Қан құтырып,
бұзылып
жанға жара түседi.
Содан кейiн қаңғырып,
қасiретке батамыз –
сөзден дертке шалдығып,
сөзден өлiп жатамыз.
Тiрлiк,
iс те өзгерген!
Сөз айтамыз құлшынып.
...Жатыр қазiр
сөздерден
өлген адам түршiгiп.