Өлеңдер ✍️

  10.08.2022
  279


Автор: Ғалым Әріп

Гүл мен ақын

Өзі де ерек туған өрен еді,
Көктемгі бейне жасыл терек еді.
Жылтында жанарының жақұт тұнған
Жас ақын тумысынан бөлек еді.
Кей сәтте жаз күніндей нұрланатын,
Кей сәтте ойға шомып, мұңланатын,
Сұлулық атаулыға көзі түссе,
Сыр сандық – суаратын жырға жанын.
Ғашықты шығарды есін ақыры кеп,
Оянды қыр гүліне ақын жүрек.
Жан сырын жайып еді жауқазынға,
Жауқзын жауап берді, бақыт тілеп:
-Тегінде ерекше жан ақын деген,
Сөзімді құп алғайсың ақылменен.
Сен мені жырға қоссаң, дән ризамын,
Тек қана үзбеуіңді мақұл көрем,
Болайын мәңгі ғашық ақынменен...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу