Өлеңдер ✍️

Ойхой, жолдар, керілген таспалардай,
Жетеледің ілгері, жастан арбай,
Сені көрсем серпіліп, сергіп қалам,
Бар қуаныш өзіңнен басталардай.
Қадіріңді табиғат біліпті анық,
Дала төске, асқар тау иыққа алып...
Сендерсіңдер – қозғалыс жылнамасы,
Қастерлейді сондықтан сүйіп халық.
Біреулерді кетесің биікке алып,
Біреулерді жетесің ұйыққа алып.
Жолаушының мұң менен шаттығына,
Куә болу – еншіңе тиіпті анық.
Бұлақтардай бұраңдап, таратылып,
Сан тарау боп жатсыңдар, оратылып.
Кейде сен де бастайсың жолсыздыққа,
Әтеген-ай, атың жол бола тұрып!
Саған қарап, қалайша күй ұқпалық?
Өмір-сапар, өтерміз күйіп, налып.
Ей, жолдарым, арманға бет алғанда,
Үмітімді үзбеңдер, тұйықталып...