Өлеңдер ✍️

Ерегесiп өлең де жатып алар,
Аң емес оғың болса, атып алар.
Шақырсаң да кей кезде келмей қойып,
Күн сияқты кетедi батып олар.
Абыр-сабыр жүгiрер қала-тұрақ.
Шам жанады түнге нұр таратып-ақ.
Өлең оқып отырам түсiмде ылғи,
Свинкстiң тас бетiн оятып ап.
Тастық сертiн сақтап ол түк ұқпайды,
Бiз құсап тiршiлiкке құнықпайды.
Бiр жылатып,
Сонан соң бiр жұбатар,
Күлкiлi оған бiздегi үмiт, қайғы.
Бiздегi көңiл-дағы кiршең едi,
Қирайсың.
Жұбанасың -
кiм сенедi?
Жүрмiн әлi үмiттiң шамын ұстап,
Ол шамым бiр жанады, бiр сөнедi.
Сағындырды ауылдың алтын әнi,
Жүректе соған тартар жол тұрады.
Адам жаны жамалар сағынышпен,
Тауларды да тас қана толтырады.