Өлеңдер ✍️

Отызыншы жылдар десе, ойсырап,
Қаламын мен жанымды жеп сан сұрақ.
Елестейді қалбаңдаған құзғындар,
Өлік сасып, жатқан дала қансырап.
Отызыншы жылдар десе егілем,
Қан тамған ғой қазағымның көгінен.
Маң далада маңып көшкен аш-арық
Безіп кеткен туып-өскен жерінен.
Бұл жылдарда таусылмайтын нала бар,
Жетім қалып, аштан қатқан бала бар.
Бауыры күйіп, аңыраған ана бар,
Қайраны жоқ жер шұқыған дана бар.
Бұл жылдарда қорлық көрген текті бар.
Жау атанып, қыршын кеткен кекті бар.
Үш милиондай жазылмайтын жараның
Әлі есебін түгендеуде жоқшылар.
Адыра қап өнеге мен өсиет,
Адамнан да жоғалған шақ қасиет.
Қаралады, ұстап берді бір-бірін,
Отызыншы жылдарды айтса – қасірет.
Ән де қашып, сән де қашып далаңнан,
Мыңғырған мал жылыстаған қораңнан.
Дүниеге тоз-тоз болып таралған,
Бауырларың бүгін, міне, оралман.
Өз жолыңда тіреліп сан тұйыққа,
Ауыр сынды арттың халқым, иыққа,
Зұлмат тиіп, зарлатқан сол қаралы
Отызыншы жылдарды еш ұмытпа!