Өлеңдер ✍️

  21.07.2022
  65


Автор: Баян Тіленшина

ҮКІЛІ БҰЛАҚ

Шығысында көлбей шөккен Алатау,
Ұшар шыңды, қабақ түйген ақ қырау.
Қажырлы қарт құбылаға құнтия,
Төніп отыр, жүректе жоқ тоқырау.
Гүл көмкерген Көмеш, Қайнар қос бұлақ,
Иісің жұпар, әлемге аңқып, бұрқырап.
Күндіз естен, түнде түстен кетпейсің,
Тасты қуған мөлдір суың сылдырап.
Жайсаң құрақ балдай ұнап, жан біткен,
Жесе тоймай, маймен толды «сәндікпен».
Төрт түлік мал түгелінен төлденіп,
Шопан алды құрмет, орден мәндікпен.
Қылша белді, үкідейін қамысың,
Қырғауылды, тәтті сулы Арысым.
Ойың, қырың алтай түлкі, ор қоян,
Тай-құлын мен қозы, бұзау жарысып.
Жайнап күздік, қырат жерде тәлімі,
Мол өнімді алуға жұрт кәнігі.
Көк егісің көлбей түсіп, көз тартқан,
Ұшан-теңіз толқынындай кәдімгі.
Туған ауыл – Қайнарбұлақ – мекенім,
Майлы атам қыстау еткен шекерім.
Үкі таққан қос бұлаққа тәуетіп,
Үр қызындай мәңгі құрмет етермін.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу