Өлеңдер ✍️

Күн көзіне шыдай алмай...
Солып гүл,
Жаңа ғана жатыр еді шөгіп қыр.
Енді, міне,
Жер түбінен шыққандай,
Бетті қарып,
Бір ызғырық соғып тұр.
Қап-қара түн,
Бүкіл әлем өртеніп,
Астын-үстін қара күйе көмкеріп,
Бір керемет...
Түнгі аспанның орнына
Тастағандай қара қазан төңкеріп.
Түскендейсің бір тұңғиық тереңге,
Жан-жағыңда қыбырлаған жоқ ел де....
Жұлдыз ғана сездіреді жымыңдап,
Анау жақтан –
Аспан барын төбеңде...
Тас мазарға түсті кенет ақ жарық,
Бар дүние қалды соған арбалып.
Жартысын жауып жұлдыз толы аспанның.
Барады үңгіп...
Қара түнді қақ жарып.
Жан-жағынан...
Алтын сәуле шашылып,
Әлгі сабаз
Аспанды да жасырып,
Қап-қара түн...
Ақ жұлдыздар қоршаған
Барады оның ұлылығын асырып.
Айналаға қарайды үнсіз
Ол асқақ,
Одан қазір еш құдірет жоқ аспақ.
Аспанменен,
Жұлдызбенен,
Жерменен
Мәңгі бірге жаралғандай о баста-ақ...