Өлеңдер ✍️

Қабдыкәрім Ыдырысовқа
Болған жоқ бізде көп аға
Алдынан шығар еркелеп...
Ертерек түстік додаға,
Есейдік содан ертерек.
Күттік біз мейірім әр жаннан,
Зәру боп ыстық құшаққа.
Ағалық жасар абзалдар
Азайып қалған бұ шақта.
Шалғынын кешіп даланың,
Көктемгі күнмен жылындық.
Арқадан қағар ағаның
Қадірін жастай ұғындық.
Тілекті соған арнадық,
Толтырдық орнын олқының.
Екеуміз ерте жалғадық,
Ертіс пен Жемнің толқынын.
Қуандық бірге тірлікте,
Құсымыз бірге жүр шарлап.
Жүйткідік өлең-жүйрікпен
Жиырма жыл бойы бір самғап.
Кездестік талай таңдармен,
Жұлдызбен бірге тілдестік.
Аз ғана күнгі бал дәурен
Бозбала күнді бір кештік...
Алқалы топқа түскенде
Маңдайың күндей жарқырап,
Тілегің тілеп іштей мен,
Тұрушы ем үнсіз қалтырап.
Айналып алау жалынға,
Аңқылдап жүріп бұлтқа ұшып,
Қабағың шытқан шағыңда
Қалушы ем мен де кілт түсіп.
Таппаушы ең бір сәт тыныс та,
Арым деп елді ардақтай–
Бар күшін жинап,
ұрысқа
Соңғы рет кірер солдаттай.
Ұшушы ең алып биікке,
Жүргенін көрсең кім жүдеп.
Ағажан,
Сендей жігітке
Аз болып қалды-ау бір жүрек.
Көп еді арман-тілек те,
Азамат – көптің ағасы.
Жұпардай еді жүрекке
Сен жүрген жердің ауасы!
Көңілде кірбің мұң қалмай,
Тазарып сенің қасыңда,
Болушы ек ылғи тұрғандай
Таулардың қия басында!