Өлеңдер ✍️

Сонау бір шыңда өстім мен,
Тозаң мен шаңнан адамын.
Тұнығым менің,
ешкімге
Тигізе көрмес залалын.
Ешкім де қазір
шалғайдан,
Естімес бәлкім үнімді,
Татып бір көріп таңдайға
Тыңдаған білер сырымды.
Шайқасын дала дауылы,
Үстімнен қара жел төніп.
Жатармын тыныш бәрібір,
Жағамды шалғын көмкеріп.
Ішінде қалып дүлейдің,
Жатса да күнде құм ойнап,
Толқыным
өзге біреудің
Тұнығын кетпес лайлап.
Қалжырап әбден өз әлім,
Төнсе бір қауіп төбемнен,
Жерімнің лай-тозаңын
Кетермін жуып денемнен...