Өлеңдер ✍️

Көктемде –
Бұлттар асығып,
Селдетіп өте шығатын,
Артынан шайдай ашылып,
Дүние балқып тұратын.
Малшынып шилер нөпірге,
Қайтадан гүрлеп ошақтар,
Аспанға шығар көпірдей –
Тұратын кемпірқосақтар.
Тұратын ауыл шетінде,
Жету де қазір оңай-ақ.
Ұшушы ек алтын көпірге
Жүйріктер кілең –
желаяқ.
Қазір-ақ қолға қонардай,
Жетелеп,
Сүйреп сан қырға.
Тартатын
Сиқыр бояулар
Құбылып көздің алдында.
Асушы ек зымырап белдерден,
Қанша жер кеттік –
аңдамай,
Жақындап келе бергенде,
Жылжитын тағы әрі қарай.
Тоқтамаушы едік,
қызынып,
Бәйгеге қосқан аттарша,
Қуалаушы едік қызығып,
Сілеміз әбден қатқанша...
Дүние –
Зымырап ұршықтай,
Арбайды көзді,
Дуалап.
Құмардан әлі бір шықпай,
Келеміз соны қуалап...