Өлеңдер ✍️

  20.06.2022
  83


Автор: Әділбек Ыбырайымұлы

Қапаланып...

Қапаланып,
Жанымды жаныштадым,
Алыстамын,
Мен сенен алыстадым.
Көктем келді,
Көтеріп күн шуағын,
Аққуыммен
Айдында табыспадым.
Білмей қалдым...
Есіл де
Еңіреді,
Құба Далам
Құлазып
Көрінеді.
Адасып қап қозығы
Кәрі мүйіз, ішін тартып,
Күйік жеп, мөңіреді.
...Алдамшы бір неткен бұл өмір еді...
Мәні кетті тірліктің
Сағалданып,
Сол пендемін жүретін сан алданып.
Қарашығым тұмасы қасіреттің,
Өтем бәлкім жапақтап,
Алаңдап, ұқ.
Келем әйтеу,
Тірімін,
Қақпаланып,
Қара нөпір қысады
Қаптап алып.
Жүрген кезде жақыным жуықтатпай,
Бекер, бекер...
Қайтейін жатқа налып?
Көктем келіп,
Жаһанды нұрландырды,
Қызығына бөледі думан –
Қырды.
...Жүрегімде кілкілдеп күндіз-түні,
Бір сағыныш, бір қайғы
Уландырды.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу