Өлеңдер ✍️

Сол қолмен жағын сүйеп отыр Қабаң,
ойында кеткен есе,
өткен бақыт.
Төнеді ақ қағазға қара қалам,
саусақтың жақтауына кеткен батып.
Əредік самалы кеп келешектің,
қозғайды сықырлатып сыр есігін.
Бау-бағы қандай еді Шəуешектің,
Өзені қандай еді Сібетінің.
Бізден де өтіп еді қандай заман,
сол күнді кім бар еді тектегендей.
Мүлгиді Тарбағатай мұз құрсаған,
бұл маңға ешкім келіп-кетпегендей.
Еңсеңді ғасырлардың жүгі басып,
Күрсінбей өткен күнің,
бар ма, Ағатай?!
Беу, Қабдеш,
айтты деме асып-тасып,
сен таусың,
сенің атың – Тарбағатай!