Өлеңдер ✍️

«Семей таңы» – Семейімнің үн хаты,
Алашымның ардақтаған күнде атын.
Қара ошақтың қасиетін зорайттың,
Сексен бес жыл Сарыарқаға тыңдатып.
Ойға оранып, сөз қадірін теріп біз,
Ойлы оқырман көңіліне жерікпіз.
Екеуміз де ақша қарға оранып,
Желтоқсанның 4-і күні келіппіз.
Бірге тудық, бірге бірақ жетпедік,
Қырық үш жыл менен бұрын көктедің.
Содан болар үйірлігім өзіңе,
Содан ба әлде, кеудемде жыр көктеді.
Сен – тіл хатсың, мен – адаммын, екі егіз,
Қансонарда бірге туған екенбіз.
Мен өлеңді, сен ақынды аялап,
Қарсы аламыз осы күнді екеуміз.
«Семей таңы» таңдайыма жыр құйған,
Тұсауымды тұңғыш кескен сыр бұйдаң.
Әлі келем шалғайыңа жабысып,
Бірде қалып, бірде озып ылдидан.
Сен көтердің арыстардың түндігін,
Ағалар ой шынның үзген шынжырын.
Арқа сүйеп біреуіне-біреуі,
Қуат көріп отыратын бір-бірін.
«Семей таңы» – үн кеуделер бесігі,
Өнер алды сөз сиқырдың несібі,
Есігіңнен жаңғырығып тұрады
Ақылбектер, Мерғалилар есімі.
«Семей таңы» – ертеңімнің ес үні!