Өлеңдер ✍️

  10.06.2022
  91


Автор: Серік Тұрғынбеков

АЙРЫЛДЫМ...

Айрылдым мен...
Бәрінен де айрылдым!
Қалтылдаймын қайығында қайғымның.
Заманында тыпа-тыныш Елімнің,
Аманында аспандағы Ай, Күннің.
Қара жердің құнарынан айрылдым,
Дала белдің мұнарынан айрылдым.
Аңсап ұшып аққу қонған, қаз қонған
Айдын көлдің құрағынан айрылдым.
Балқашымнан, Аралымнан айрылдым,
Бақша-бауым – дарағымнан айрылдым.
Садақ тартып, сұр жебені жүйткіткен
Қаруымнан-жарағымнан айрылдым.
Айрылдым мен...
Айрылдым мен бәрінен,
Ешкім мені емдей алмас дәрімен.
Жас баладан данышпандық күтпедім,
Ақыл сұрап көрген жоқпын кәріден.
Сұңқар едім – қанатымнан қайрылдым,
Тұлпар едім – тұяғымнан айрылдым.
Түн ішінде кісінеген құлындай
Айрылып қап үйірінен айғырдың!
Айрылдым мен,
Айрылдым мен, айрылдым!..




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу