Өлеңдер ✍️

  10.06.2022
  205


Автор: Серік Тұрғынбеков

ҚҰДАША

Ілік едім Стай мен Құбашаға,
Жүріп едім астымда ат, құба шана.
Біліп едім ішінен қауым елдің
Кездесем деп қынай бел құдашаға.
Көзін сүзіп жалтақ жұрт сынаса да,
Құрғыр көңіл тыншымай түн аса ма.
Сырт айналып, сыр бермей жүре бергем,
Жанға жақын жай тауып ұнаса да.
Қымырандай ашытып ішті сезім,
Бұл менің ыссы кезім, сұсты кезім.
Арт жағымнан Құбаша түртіп қалды,
Қасындағы Стекең қысты көзін.
Қыпылықтап қарадым, үн жоқ төмен,
Кеткендей-ақ үгіліп құм боп денем.
Есік жақтан бір еміс үн естілді:
«Қарағым, құдашада құн жоқ» деген.
Кім бар дейсің алдамшы жалғанды ұққан,
Ащы сезім бір рет балдан жұтқан.
Ұтылдым ба, білмеймін...
Ұрымтал жер
Сөз айта алмай ұялып қалғандықтан.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу