Өлеңдер ✍️

  06.06.2022
  81


Автор: Жарылқасын Аманұлы

КҮННЕН-КҮНГЕ БАРАМЫН БА БӨТЕНДЕНІП

Күннен-күнге барамын ба бөтенденіп,
Сыр бердің, сылқым өмір, секемденіп.
Өзіңді өліп-өшіп сүйгендіктен,
Деуші едім «құшағыңда кетем бе еріп?»
Бәрін де салқындықтың сезеді ішім,
Сонда да сен – жырымның өзегісің.
От кеміп өн бойымнан лапылдаған,
Өзгеріп бара жатыр неге түсім.
Қап-қара шаш та міне ағарыпты,
Бұлшық ет о да босап таралыпты.
Сұлудың шым денесін шымырлатқан,
Жігіт ем күні кеше қара мұртты.
Жүрек те байыздапты дүрсілдеген,
Не ләззат табар әлсіз бүлкілменен.
Аңсаттың ауыздықсыз арынынды,
Пайда жоқ сілкігенмен, күрсінгенмен.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу