Өлеңдер ✍️

Қас батыр Қарасайдың ұрпағымын,
Ұрпағымын, Жамбылдай жыр-таңының.
Мәңгілік өшпес менің аты, затым,
Төбемде төңкеріліп тұрса күнім.
Жыр, дастан – Қарасайдың батырлығы,
Жамбылдың әлемге аян ақындығы.
Қос пірім қосылғанда қолдар мені,
Кеудемде рухы менен жатар нұры.
Әулетпіз табанға арын таптатпаған,
Ошағын ожарларға аттатпаған.
Үлгі алса менің әжем бабасынан,
Әдебін енесінің сақтапты анам.
Қылық жоқ қыздарында секендеген,
Ұлдары тасқа салса өтем деген.
Айналған астанаға бұл аймақты,
Әулетпіз ежелден біз мекендеген.
Осы жер үшін менің ата-бабам,
Қан кешкен, қан түкірген, қаталаған.
Қорғаумен туған жерін өмірі өтіп,
Басқаға ала көздік жасамаған.
Қалдырды Жетісуын ұрпағына,
Кімде бар мұнша байлық, мұнша мұра.
Көк желек, күміс тәжді Алатауға,
Қарап тұр, әлем нұры – күн шағыла.