Өлеңдер ✍️

Алдыңда, ей, дүние, ұяттымын,
Жүріппін солады деп қияқ гүлім.
Мен саған сансыз рет бұрында да,
Япыр-ау, келіп-кеткен сияқтымын.
Бәрі де құбылыстың таныс маған,
Қарттық та, балалық та нан ұстаған.
Сенемін қайта оралып келеріне,
Бал-дәурен, менен бүгін алыстаған.
Несіне шау тарттым деп өкінемін,
Шау тартсам қайта түлеп жетілемін.
Жарығым сөнбек емес, оны бір сәт,
Тек мызғып алу үшін өшіремін.
Қара жер менімен бір жаралғандай,
Тау-тас та өз қолыммен қаланғандай.
Жарқырар жанарымнан жалпақ әлем,
Мәңгілік бұдан артық болар қандай?