Өлеңдер ✍️

Бір-бірінің қазанын сапырысып,
Бірін-бірі жататын шақырысып.
Кетсем бе екен ауылға көктем шыға,
Қайтатұғын біраз күн қатық ішіп.
Қатық ішіп біраз күн атқа мініп,
Салым салар сыбанып сапқа кіріп.
Бауырымды жазбасам болмайды екен,
Ішек-қарным аузыма ақтарылып.
Біржолата ауылға кетсем бе екен,
Шығар емес есімнен өскен мекен.
Велосипед орнына тай мінгізіп,
Баламды ертіп той-тойлап өтсем бе екен?
Елді аңсамай қалайша тұра аласың,
Тұрмыз әзір қала жай ұнағасын.
Аңсатады ащы құрт, ақтаған сөк,
Бидай көже ашыған – құмар асым.
Елге бармай нені, дос, ұға аласың,
Жол-жобаны онда сен құп аласың.
Бір үй емес, бірнеше үй бір-ақ күнде,
Асар саған сақтаған сыбағасын.
Барып ауыз тимесең сыбағаңды,
Өкпелеттің бір жеңге, бір ағаңды.
Елге барсаң, жігіттер, едірейіп,
Жасай берме өзіңе ұнағанды.
Жақын түгіл жасамай жатқа күдік,
Барсаң күтер тізесін шаққа бүгіп.
Кетсем бе екен ауылға көктем шыға,
Қайтатұғын біраз күн атқа мініп.