Өлеңдер ✍️

Қарттық бізге, Бітімбай, таяды ма,
Қандай едік, ой шіркін баяғыда?
Бірге оқыдық, бір шықтық қансонарға,
Елуінші жылдардың аяғында.
Алматының бұл күнде алма бағы,
Бізге бәлкім «кімсің» деп таңданады.
Өтіп бара жатыр-ау қайран өмір,
Ойлай берсең батады жанға бәрі.
Бұйра бас едің, көрікті едің,
Дәнін шақтың өріктердің?
Асыр салған күн қайда аш қасқырдай,
Ақ марал мен ішінде еліктердің?
Қайран жастық кетіпті-ау көз көрмеске,
Өзгереді екен-ау өзгермес те.
Сен сапырып астана тайқазаның,
Мен құрадым ақын боп сөзден кесте.
Тағдыр жолың биікке жетеледі,
Нәсібеңді Тәңірім еселеді.
Бір мінезбен келесің аспай-таспай,
Бақ, дәулетті басы бар көтереді.
Мінезіңмен самалдай, майда керім,
Кеңге құшақ керіле жайғаң едің.
Сездірместен өтерін жастық дәурен,
Келіпсің-ау алпысқа қайран ерім!
Алтын құнсыз,
Адам мұнсыз болмайды.
Дәлелдің де керегі жоқ
Ол жайлы.
Қанша біздер бақыттымыз
Десек те.
Бір нәрсенің орны бірақ толмайды,
Өзіңменен бірге кетер сол қайғы.