Өлеңдер ✍️

  03.06.2022
  145


Автор: Серік Ғабдуллаұлы

Жалғыз ағаш орман емес....

«Жалғыз ағаш орман емес,
Жалқы жаппа қорған емес.
Сар сағыммен сапырылған,
Төңірегім толған елес.
Дала мұңды…
Мен де мұңды,
Баса алмаймын шөлдерімді.
Көз ұшында көбіктенген
көп-көгілдір көл көрінді.
Құм шағылдың саласында,
Өмір-өлім таласында,
Жатқандаймын жан тәсілім,
Өң мен түстің арасында…
Шағырмақ күн жарқырайды,
Шағылда су сарқырайды.
Қандым… әлде қанбадым ба?!
Іші-баурым қалтырайды.
Айдын алға шақырады,
Сағым суды сапырады.
Көлеңкесін алып қашты,
Жетім жиде жапырағы.
Ұйқылы-ояу жатырмын ба,
Таң атып, күн батырдым ба?!
Шөке түскен шөл далада
адасқаны-ай ақылдың да!..»
Көзімді ашып… жылап алғам,
Дүние неге тына қалған!?
Бақ, сорымен, тақ, торымен,
Алдамшы екен мына жалған!..




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу