Өлеңдер ✍️

  30.05.2022
  111


Автор: Кәкей Жаңжұңұлы

Жазғы түн

Қақ айырып көк төсін,
Баяу жүзіп барады Ай.
Жер сұлуға телміріп,
Қарады-ай кеп, қарады-ай.
Таудан құлап тас бұлақ,
Сылдырлайды тынымсыз.
Жағалауда жас құрақ,
Мүлгіп-шұлғып тұр үнсіз.
Түн тынышын, ант етіп,
Келгендей-ақ бұзғысы.
Ауық-ауық саңқ етіп,
Дыбыстайды түз құсы.
Көк күмбезі жырақта,
Көк жиекке тіреліп.
Сақшыдай-ақ қыратта,
Секейеді бір елік.
Кең даланың тынышын,
Бұзған əлде бөрі ме?
Қақыратып түн ішін,
Ит үреді еліре.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу