Өлеңдер ✍️

  29.05.2022
  93


Автор: Асылбек Жаңбырбай

Сенсіз

Қалқатайым, ғайып болған елес пе ең? –
Қайрылмадың «кездесерміз» деместен.
Суыт күзде сезім гүлін солдырып,
Біржолата шығардың ба мені естен?!
Жапырақтар жан тапсырып жатқанда
Жабығады арайланбай ақ таң да.
Құрсап алды өн бойымды бір ызғар,
Қайран жүрек! –
Су сияқты қатқан ба?
Жасыл әлем бұл-бұл ұшты көзімнен,
Сұр әлемге қарап жүрмін төзіммен.
Ай еңсесін қайғы бұлты басып тұр,
Жұлдыздар да қасіретті сезінген.
Дөң басында сұлбасы бар зираттың,
Соған барып сан ойымды қираттым...
Кім біліпті? –
Сақ-сақ күліп есетін
Есірік жел сарқыты ма Сираттың?!
Жылдар көшер дала кезіп, құм кешіп,
Жүргім келед тек өзіңмен тілдесіп.
... Үміт үзген сартап түннің тағдыры
Бара жатыр ғұмырыммен бірлесіп.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу