Өлеңдер ✍️

Шаршадым шаһардың шуынан,
Жалықтым дүрмектің дуынан.
Ұйықтап жатырмын мен енді,
Көз ілсем – дүниеден суынам.
Кей сәтте күзден де суықпын,
Ажалды жаныма жуыттым.
Қараңғы жолдармен жүргізді-ау,
Көктемді жадымнан қуып түн.
Ойларым шашылды қақырап,
Бейне бір қураған жапырақ.
Көлеңкем тығылып молаға,
Жылаған сәбидей бақырад...
Тәтті түс көруде мүлгіп гүл,
Жүзінен төгіліп күңгірт нұр.
Ыпыны құстармен қайтқан соң,
Жүнжіп тұр бейуақ жым-жырт қыр.
Шарасыз тән қалды өлік боп,
Өртенген қан-жыны сөніп көп.
Қап-қара шашынын шашады-ай,
Тозақтың бұлттары төніп кеп.
Мызғысым – жұмақтан жай табам,
Өмір ғой мазамды шайқаған.
Оянып кетпесем бақида,
Фәниге оралам қайтадан...