Өлеңдер ✍️

Жолығып күзге – қоңыр күрсіндім,
Жылау үшін де Күз керек.
Жолымен жүріп өмірдің сүргін,
Жоғаламыз ғой біз кенет.
Жоқ – Күздей досым қалада мынау,
Жоқ – сенер басқа ешкімім.
Жетім жүректі жараладым-ау,
Жарамның аты – ескі мұң.
Жабықпа дейді ол жұбатқан болып,
Жалқындап тұрып үздіге.
Жаратқан жерге жұмақтан бөліп,
Жіберген болар Күзді де.
Жазған Күз содан Хауаны сүйед,
Жақсы да көред Адамды.
Жазмышым берген дауалы сый ед,
Жүректен жазған жарамды.
Жұмбақ қой менің жаратылысым,
Жалқылық жұқса – Күзден де.
Жаралдық баста дала-қыр үшін,
Жоғаламыз ғой біз демде...