Өлеңдер ✍️

  28.05.2022
  90


Автор: Асылбек Жаңбырбай

Тамыз түні

Хақтың аппақ нұрынан гүлдеп әмән,
Жақындайды жұлдыздар түнде маған.
Сегіз пейіш қақпасы ашылғандай,
Бейтаныс боп көрінер мүлде ғалам.
Мен де түнде аспанға жақын келем,
Хатшысы ғой Тәңірдің – ақын деген.
Жүрек керек бұл сырды түсінуге,
Бара алмайсың алысқа ақылменен.
Түн баласы – жердегі қара сағым,
Таң атқанша жаратам жаңа сарын.
Түйсігімнің түкпірін жап-жарық қып,
Құс жолында ойнап жүр бала шағым...
Жанарымда жап-жасыл жаз күледі,
Періштенің есіп тұр назды лебі.
Бір бұрышта мысқылдап сайтан отыр,
Ол – тамұқтан дүреген азғын еді.
Азғырудан сақтайды жыр-иманым,
Өмір үшін күресіп құриды әлім.
Ұмытамын кей кезде ажалды да,
Жадқа мөрлеп жанымның жымиғанын.
Жатқан сынды алдымда алтын белес,
Суық та емес тамызым, салқын да емес.
Тылсым түннің сапарын таңға жалғап,
Оянармын ұйқымнан жалқындап ес...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу