Өлеңдер ✍️

Үнсіздіктің шыңғырысын доғардым,
Жоқ қаладан жоқ қараған болармын!..
Мендік әуен – Айдың сазды сәулесі,
Бейуақ билеп жапыраққа қонар мұң.
Жан дүниемді қараңғы елес сорғылап,
Көкірегімнен бара жатыр жол құлап.
Сайтан сіңген түкпірлерге сүйрелей,
Түнек неге жұлдыздарды қор қылад?
Құдай жаққа қанат қақты қолжазбам,
Біреу бардай маған көзсіз көр қазған...
Күлдір-күлдір кісінескенде жер мен көк,
Мөлдір-мөлдір жанарымда сөнді азбан...
Ғайыптан да түлен түрткен бұлт шұбап,
Тажал төнсе тұра алмас ед жұрт шыдап.
Аппақ шұғыла шашады есім әлемге,
Қырық шілтенім тұтатқанда қырық шырақ.
Қаңғыр ойым қашып шыққан мола анау,
Әруақтарға мүмкін бе екен жоламау?..
Қара көңілім бұл жалғанға нұр аңқып,
Он төртінен Айдай тылсым толар-ау!..