Өлеңдер ✍️

Күнәдан пәк сұлулығың көзді арбап,
Қиял-құсым әлеміңді жүр барлап.
Көңілімнің бақшасына қонсаң ғой,
Жан тербетер, құдіретті сөзді арнап.

О, перизат!
Бұлбұл үнді гүлзарым,
Махаббаттың арқалатқан мұң-зарын.
Мәртпін, бірақ, шаһарым жоқ сыйлайтын,
Ал, Хафиздей түсіне алам қыз жанын.

Гүл мен қайың саған теңеу бола алмас,
Өйткені олар семсе қайтып оңалмас.
Тәңір сені қызғаныш қып жаратты,
Ғашық жанның жүрегінен жоғалмас.

Тыңда мені, айлалы өмір түлкідей,
Қырын қарап, жиырылғанша кірпідей.
Қас сұлулық болмаса егер жалғанда,
Ізгілік те, естілер ед түрпідей...

Күн мен Айдай дараланған бөлексің,
Зерттелмеген, жұпары мол түбексің.
Жан баласы көрген замат таңданып,
Кеуделерде дүрсілдеген жүрексің.

Көңіл шулап,
Жел жұлқыған емендей, 
Әппақ өмір бәйек боп жүр енемдей.
Тереземнен сығалайды қоңыр кеш,
Бөлмеме сен жарық болып енердей.