Өлеңдер ✍️

Кеудеңнен керуен көшіп, ит үргенде,
Алдыңнан албасты жел итергенде.
Тәубаңа бір келерсің сонда, шырақ,
Қосыңа қоңыр аю сүйкенгенде.
Қалқиған, қарайғанға болып алаң,
Қалмайды үрей сені торымаған.
Сол кезде сонау көкке бір қарап кой,
Үйіріп иманыңды қожыраған,
Болса да туысыңнын көбі дилы,
Ішіңде қорқау қасқыр неге ұлиды?
Қарағым, қара бас құрт қашанғыдан
Кеміріп көкіректі, жеді миды?
Қалсаң да қарауылдан бой тасалап,
Есесін алар өмір қайта санап.
Мойныңа тағдыр құрық салмай тұрып,
Сананды бір тергеп ал сан сапалақ.
Аддыңнан шығар әлі талай сұрақ,
Көз көрер түрғаныңды қалай шыдап.
“Сасқалақ болар түбі асқалақтың”,
Білмесең, түсініп ал, солай, шырақ!