Өлеңдер ✍️

  22.05.2022
  93


Автор: Әбубәкір Қайран

Кешірмейді

Заманның желі іргеңді неше үрлейді әлі
Қоздантып қойып қордаңды
өшірмейді әрі...
Шәмілді даттап сөйледі сонау бір жылдар –
Ғамзатов өзін сондықтан кешірмейді әлі.
Замана зытқыр, зымыстан, өтпелі, білем,
Күн дағы нұрын бір ыңғай төкпеді кілең,
Халықтың орны өлшенсе өткеніменен –
Бұл казак бүгін табысты көктеміменен.
Өтті бар өмір өртпенен, аласатпенен.
Тапталып бітті табанға парасат деген.
Халықтың орны өлшенсе болашақпенен –
Шын казақ болып қалуға жарасақ дер ем.
Тағдыр да таудың жолындай –
тараңдай маған.
Адассам – ақ боз үйімді таба алмай қалам,
Үш ғасыр бұрын найзамен жол салып кеткен
Шалдығып кеше оралды Қабанбай бабам.
Көлеңке қуып жүргенде көрмәдік бала,
Жылады тарих жылғадай ұрланып кана.
Сабасы сасып, байлаусыз биесі қашып,
Мұңданып жеңге, мас болып
жынданыпты аға.
Алқасын құрмай ақылға дархандар біздің,
Жамалын бұзбай өсірмей жар
тандар қыздың
Аруақтар болмай риза ұрпаққа тірі –
Күніміз тумас ел құсап талтаңдар біздің...
Заманның желі іргеңді неше үрлейді әлі,
Бауырын жазып боз айғыр көсілмейді әлі.
Расулдай мойнын кылышқа ұсынбай түрып,
Кенелер...
Кенесарылар кемтар ұрпағын
кешірмейді әлі.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу