Өлеңдер ✍️

Қағаз аппақ, Қалам, сенде сия мол,
Сол сияға сор, бағымды жия гөр.
Ер адамның көз жасындай үш тамшы
Мөлдірінді ақ қағазға қия гөр.
Көтереді ол көтергендей бөбегін,
Бөбек барда қорқыта алмас оны өлім.
Жасымды бер, Жанымды бер қағазға,
Сонда сені сүйенішім көремін.
Екі езуің көк сияға көпіріп,
Ақ қағазға айта берсең өтірік,
Айғыз-айғыз іздерінді ақ боран,
Басып кетсе, қалмайсың ба өкініп?
Қараланып қалмасын деп аспаным,
Жараланып қалмасын деп жас жаным,
Келмесін деп керек емес ойларым,
Кешір, қалам, сені сырып тастадым.