Өлеңдер ✍️

Қанаттарын қағып-кағып жіберіп,
Қаз-тырналар көкте қатар түзеді.
Жан оттарын жағып-жағып жіберіп,
Ақын байғұс соған көзін тігеді.
Қаз-тырнаның канатының суылын,
Ол естиді, естімейді басқа жан.
Кеудедегі сәби жырдың уілін,
Қорғаштайды, қызғанады басқадан.
Қаз-тырналар оралады қайтадан,
Думан қылып жібереді көл бетін.
Мама қаздар жұмыртқасын шайқаған,
Ұяға алаң,
Ұмытады өңгесін...
Аралаған ақын жаны жыр елін,
Аспан құмар құс секілді ол-дағы.
Шіріп кетпей, жарып шығар жүрегін,
Балапандай жыры болса болғаны.