Өлеңдер ✍️

Сағынғанда сен келер,
Мен – Даламын,
Құшағымды кең жайып қарсы аламын.
Ойға батып мұңайған,
Сен – Ормансың,
Сені баптап, күтуге жан саламын.
Төзіміңе тәнтімін, шыдамыңа,
Келіп алшы қыс бойы күш-бабыңа.
Келсең жазда өзен-көл, орманыңмен,
Емін-еркін сыясың құшағыма.
Шақтап айтсам,
мен қырдың Қараағашы,
Жұпыны деп жақтырмай қарамашы.
Төтеп берер табиғат құқайына,
Соған тартқам, боркемік санамашы.
Шынарға да балаймын, ақ қайыңға,
Саған теңеу қалайда таппаймын ба?!
Бар балама ішінде саған ұқсас,
Ғабең
айтқан атауды баптайын да –
Қасы-көзі қиылған Қызқарағай,
Көп күттірмей,
келсейші бізге қарай.
Сағыныш пен іңкәрлік – қос қанаты,
Жүрек жолға шығады іздеп арай...