Өлеңдер ✍️

Топ алдында табанға
Төселмесе текемет,
Жүздесем деп барғанда
Көрсетпесе қошемет,
Иығыңа ілмесе
Құндыз жаға қамқа тон,
Қадіріңді білмесе
Сырт айналған арқа-жон;
Мерейтойды өткізсе
Жетім қыздың тойындай,
Жау таба ғып, дос күлсе,
Болармысың қор мұндай?!
Темір тұлпар мінгізбей
Жаяу-жалпы жіберсе,
Шаттандырып күлгізбей
Қас-қабағың түнерсе,
Ілбіп-сілбіп келесің
Шаңы шықпас жаяудай,
Көлбеңдейді елесің
Күлкі ішінде қаяудай.
Ақын нарқы өлшенсе
Алғанменен қарбытып,
Көн осыған өлгенше,
Қалмаса да сарқыт түк.
Еңселі де ересен
«Бентли» мінген қаламгер,
Теңеспейді терезең,
Текке болма арамтер.
Қошеметсіз қораш жан,
Қамқа тонсыз қамкөңіл,
Жанашырсыз жол ашқан,
Зая болған бар өмір.
Атың ерен болғанмен,
Затың сенің елеусіз.
Том болып жыр толғанмен,
Жарық көрмес төлеусіз.
Өлгенде емес Мамайдай,
Қор болдың сен тіріңде.
Сорың қайнап сормаңдай,
Сұп-сұр бопты түрің де.
Қабағыңды түнертем:
Өскелең жас дес бермес,
Есіл ер деп күн ертең
Елеусізді ескермес.
Ақын нарқы өлшенсе
Хал-қадарша бергенмен,
Ажал келіп төнгенше
Қаламымды сермер ме ем?!
«Алаған қол береген»
Болса шіркін! – деп келем,
Көпті көрген көреген,
Шешпес істі өкпемен.
Ақын нарқы өлшенсе
Төкпелеп жыр бергенмен,
Сыр ашуды жөн көрсе
Шер тарқатып шермендем.
Көшке ерген соң шерулі,
Харам олжа өңгермен.
Алуды емес, беруді
Шын ниетпен жөн көргем.