Өлеңдер ✍️

Фукусима... Фукусима...
Саған бөгет болмады құрыш құйма,
Титаның да майысты қиқаң етіп,
Қаптаманың бәрі де – ұйпа-тұйпа.
Жеткен хабар жыланның шаққанындай,
Абдырамай қалмайсың шақта мұндай.
Жайбарақат ел-жұртты бөріктіріп,
Тұтқиылдан жау келіп шапқанындай.
Зәрлі хабар денеге удай тарап,
Миды шұқып, кетеді жан жаралап.
Ұялатып үрей мен қорқынышты,
Зар жылайды жүрегің мұң арқалап.
«Бәрі жақсы» деп бізді алдарқатпа,
Ащы шындық айтылсын ақпаратта.
Атом-дүлей оңдырмас адамға жат,
Зұлымдықтың ізі бар алапатта.
Әмір беріп тұрғандай ұрып басқа:
«Жер бетінен бір ұлтты сырып таста!»
Көріп тұрып, көрмедік дей алмаспыз,
Ділі басқа болса да, жұрты басқа.
Жер сілкініп, цунами тулап жындай,
Лақтырады кемені шылапшындай.
Ысырады үйлерді ойыншықтай,
Жоғалады адамдар ұсақ құмдай...
Тынық мұхит жұтуда улы суды,
Елемейді маңқиып уды-шуды.
Радиация жорғалап сұр жыландай,
Плутоний із тастап жылысулы.
Жапон жері жаралы айдаһардай,
Ыңырсиды ажалы тақалғандай.
Алас ұрып мөңкуге шама келмей,
Меңірейіп жатады мақау жандай.
Батар ма күн
Елінде Күншығыстың,
Басёсі бар өше ме үні ұлыстың?..
Айдаһардың ақыры жеткені ме –
Біткені ме жапондық ұмтылыстың?!
Адамзат та дәрменсіз қауіп төнсе,
Тосқауыл жоқ Табиғат ашуға енсе.
Алапаттың алдында майып
Алып –
«Фукусима дай-ити гэнсирёку хацудэнсё».
Фукусима... Фукусима...
Тылсым күшке ерме сен,
Тыпыршыма,
Адамзаттың сенімін ақтау үшін,
Ажал емес, адамға ғұмыр сыйла!