Өлеңдер ✍️

Өмірімді өрнектедім өлеңмен,
Аман-есен астым біраз белеңнен.
Ырғақ қуып соқпақтардан, жолдардан,
Ой мен қырдан ұйқас іздеп келем мен.
Махаббаттың мұңын, шерін толғаған,
Шайқы шайыр, шерменде жан мен болам.
Жастық шақтың қасіретін, азабын,
Тап Гейнедей тартып әбден сорлағам.
Табиғаттың тылсым сырын барлаған,
Қиял-құспен кең ғаламды шарлаған,
Танымпаз деп екінші аты адамның,
Жаһан кезіп, жапан кезіп шаршағам.
Тоқимын деп өмірімнің өрнегін,
Ертелі-кеш дамыл, тыным көрмедім.
Егіз өрнек – өлеңім мен өренім,
Өссін деймін қанат жайып өркенім.
Өрнек – әжім маңдайдағы, беттегі,
Өрнек деген әралуан, көп тегі.
Тамырлармен бедерленген, о ғажап,
Жаратқанның есімі жүректегі.
Аллаһ аты айшықталған тамырмен,
Ғалым біткен мойындады сабырмен.
Хақ тағала жүректерден орын ап,
Адамзатқа ақыл кірген, жан кірген.
Айтар сөзім көмейімде кептелді,
Талмам ұстап, жойқын мезет дөп келді.
Құдіретті ұлы есімді қуаттап,
Жүрегіме түскен сызат – леп белгі!