Өлеңдер ✍️

Жер шары тірі организм деген жорамал бар,
Иманым соны сезген-ді.
Өлі болса, өсер ме еді өсімдік,
Жамырар ма еді жан-жануар?
Жер шарының жаны бар,
Жұпар шашып, құнар сыйлап жадырар.
Асқар таулар – бұдырайған шекесі,
Жасыл орман – тыныстайтын өкпесі.
Көк өзендер – тарам-тарам тамыры,
Құрылықтар – апай төсі, кеудесі.
Қыл қысқасы,
Жер шары – ақыл-ой иесі!
Бәрін сезіп, біледі,
Жақсыны да, жаманды да екшейді,
Ашуланса, вулкан болып атылып,
бұлқан-талқан болады.
Ол аз десең,
мұхиттардан тулап шығар цунами,
Шын алапат мына жағдай, мына күй.
Жер менен көк астаң-кестең болады,
Кеме қирап, адам өліп, құлап үй.
Үйірілді қара құйын – торнадо,
Алас-күлес сойқан сұмдық орнады.
Көкке ұшырып кездескенді жолында,
Төңіректе қара түнек орнады.
Қазақшасы – Көкдауыл!
Жер екеш жер де ауырады,
Улы затқа толып кеткен бауыр әне.
Оңтүстік Азия ыңырсиды,
Донор керек тап-таза, тәуір қаны!
Жер сілкінсе, еске түсер инфаркт,
Төңіректі үрей, қауіп тұр шарпып.
Мөңкіп, мөңкіп жер қыртысы буйволдай,
Қақ айырды күл-қоқыс қып бульварды.
Жер шарының бойында бір діріл бар,
Қойнауынан есіп тұрар бір ызғар.
Бір жұмылып, бір жазылған жүректей,
Қиянатқа шыдай алмай шын сыздар.
Өсімдіктер, жануарлар, жәндіктер,
Ағзасына зияны жоқ микробтар.
Ақыл-ессіз жазығы жоқ олардың,
Жараламас жердің жанын, тәнін де.
Тірлік етер талғажау ғып қорегін,
Құрылықта құнжың-құнжың құрбақа,
Өзен-көлде жылтың-жылтың көлбақа.
Әуені алмап, жерді жалмап күні-түн,
Бір тынбайтын, тыртыңдайтын адамзат.
Қутыңдайтын, жылмыңдайтын сұм тажал,
Құртуды айтып, тінтуді айтып сумаңдап,
Нұр ұрлайтын, сыр ұрлайтын сұмпайы.
Жер шары – өмірге құштар организм.
Ал адамзат қаскөй жауы – вирусы.
Бұл аз десең, барып тұрған паразит.
Ақ ит, көк ит, сары ит – бәрі бір ит.
Адамзатты айыптауым тосын, ә?
Күліп емес, жылап айтам досыма.
Бір ден қойсын деп едім мен, шошыма:
Алланың сүйген құлы осы ма?!..
Тек құртудан басқа оның жоқ ойы,
Тек құртудан, құлатудан, қиратудан,
Жылатудан, зарлатудан, қиналтудан...
Бар ойы оның – тек құлату, жылату,
Аттан салып, ойбайлатып шулату.
Аспан астын, жердің үстін ыластап,
Улап, қинап, қайткенде бір сұлату.
Тегін сөз бе «Тұмау түбі – құрт» деген,
Вирустардың ата тегін түптеген.
Шошқа тұмау, құс тұмау боп өзгеріп,
Шыға келер бір тұсыңнан күтпеген.
Енді міне қорқытады H1N1 деп,
Осы ауруға шалдығатын өндір көп.
Өз елінде ұлтан болып жүре алмай,
Өзге елде сұлтан болмақ тентіреп...
Оңай емес 6 миллиард вирусың,
Жер жарықтық, төтеп берсең, ірісің.
Жарадар ғып тәніңді де, жаныңды,
Құтаймайды, шайқалады ырысың.
«Құтырғаннан құтылған...» деген сөз бар...
Арылшы сен сырқатыңнан, дендемей,
Вирусыңнан құтылсаң сен, жөн дегей.
Қырт болмашы құртамын деп, құрттардан
Құтыла алмай жүрген байғұс пендедей!