Өлеңдер ✍️

  22.05.2022
  165


Автор: Сəбит Бексейіт

Бақытсыздық туралы жыр

Антонимі Бақыттың –
Бақытсыздық.
Жол болмаудан басталар бар сәтсіздік,
Өмір – жарыс деген соң, ұмтылып ек,
Алдымыздан көлбеңдеп шаршатты «үздік».
Жөн білгіштер түзейді ағат бізді,
Ұшқалақ деп нұқиды тағатсызды.
Санаспайтын кім сонша Уақытпенен –
«Бақытты жан» дейді жұрт сағатсызды.
Жоқшылық боп көрінер бар құтсыздық,
Бейберекет қылғандай шабытсыздық.
Егер Бақыт бір табақ дәмді ас болса, –
Бақытсыздық – бір кесе ащы тұздық!
Елдің бәрі бақытты бола бермес,
Түптің түбі пенде жоқ мола көрмес.
Ащы шындық болмаса тіліп түсер,
Тіршіліктің тым тәтті дәмі кірмес.
Жайлылық пен Байлыққа жақындықпен,
Тек Бақытты жырласа ақын біткен,
Жайсыздық пен Жарлылық – менің жырым,
Тоғышар боп көргем жоқ жанын күткен!
Жыршысымын мен бейбақ Бейуақыттың,
Сырын ұқтым дәмдес боп бейбақыттың.
Еңбегі ешпен мұңдас боп, өмірі өшпен,
Шер-шеменнің тиегін кейде ағыттым...
Тұзым жеңіл болған соң, сорым қалың,
Шарасыз боп мен талай қорынғамын.
Жанбады деп жұлдызым жапа шектім,
Шолып шығып құрылған тордың бәрін...
Қарығандай тәнімді тамұқ мұзы,
Сырқыратар сүйекті уақыт сызы.
Құс тұмауы түбіңе жетті ақыры,
Қонбай кеткен қолыма Бақыт құсы!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу