Өлеңдер ✍️

Қыран деген қашанда биіктерде,
Елмен бірге мәңгілік сүйікті ер де.
Арғын аға
Төртінші асуды алып,
Атқарып жүр міндетті жігіттермен.
Құрышкердің көп мұнда мұрагері,
Оза шапқан еңбектің Құлагері.
Сырттан шолып сүйкектеп жаза салмай,
Өздерінен барлығын сұра келіп…
Мұрагерлер – әр ұлттың өкілдері,
Ұштасыпты бәрінің тілектері.
Жүзі бөлек болғанмен көрер көзге,
Бірге соққан дүрсілдеп жүректері.
Жігіттердің бірі дос, бірі туыс,
Мүмкін соның ішінде жүр ініңіз.
Бауыр басты Мейрам Сыздықовты,
Латыш ұлы Диниус Ириниус.
Ағалардың біреуі – Дәрібаев,
Оны көрсең, қаласың бір марқайып.
Вахтада – Адам-Юсупов, Набибулин,
Дәріптеуге осының бәрі лайық.
Кезегі кеп сөз бердім жас қыранға,
Жөнді-жөнсіз бекерге састырам ба?
Сөз алғанда Қабдолла Рамазанов,
Жас дәуреннің жан сырын аштырам да…
– Қас шындықты жасау үшін туғанбыз,
Бір ерлікке белді бекем буғанбыз.
Біле білсең, аппақ-аппақ арманбыз,
Керек десең, сауық-сайран, думанбыз.
Жандармыз біз құрыштай боп шыныққан,
Ықпайтұғын суықтардан, ыстықтан.
Шарықтаймыз қанатымен қиялдың,
Айналдырып ертегіні шындыққа!..
Жұмыс істеп жігерменен жалынды,
Талай асу бір-екі айда алынды.
Домнаның өрттей ыстық
Жүрегі –
Шойын құю ауласы да салынды.
Қас шындықты жасау үшін туғанбыз,
Бір ерлікке белді бекем буғанбыз.
Арнасы кең жасампаздық сезіммен,
Асқақ-асқақ армандарды қуғанбыз!