Өлеңдер ✍️

  22.05.2022
  100


Автор: Сəбит Бексейіт

Жамбылстан - жырстан

Жамбыл емес, шын атың – Халық екен,
Жалпақ жұртың бұл жайға қанық екен.
Мың жасағыр жарықтық жыр жампозы,
Алдыңа кеп мен бүгін тағзым етем.
Бетің қайтып көрмеген сайыста мың,
Бөріге тән айбарлы рай ұстадың.
Сен – асылдан соғылған ақ семсерсің,
Тот баспадың, сынбадың, қайыспадың.
Жырмен толғап ел мұңын нөсерлеттің,
Ежелгі айтыс өнерін өрелі еттің.
Домбыраңның сағағын көсіп-көсіп,
Көрістірдің көкесін кереметтің.
Өлең-жырда өміршең үрдіс қалды,
Ақын біткен өзіңді пір ұстанды.
Озып шабар жүйрікке өр-ылди жоқ,
Өнеріңе қол соғып тұрды Сталин.
Арқау еткен ұлт қамын, мирас қамын,
Төкпелете жөнелді жыр-дастаның.
Салқар сахна, мінеки, алашыңның
Сайын дала, сеңгір тау, нұрлы аспаны.
ХХ ғасырдың Гомерісің,
Халқымыздың жырысың, өнерісің.
Елдің биік еңсесі, мерейі боп,
Жүректерді шуаққа бөлеп жүрсің.
Көне Тараз өзіңнен бата алады,
Бүкіл аймақ атыңмен аталады.
Ауыл да сен,
мектеп те,
кеніш те сен,
Санкт-Петербургте мүсінің орнады әне!
Жыр қашаған дана қарт, даңғыл ұста,
Көкте Күнмен дидарың шағылысқан.
Елге қойса, есімің әбден лайық –
Қазақстан дегенім Жамбылстан!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу