Өлеңдер ✍️

Айналайын атамекен – Түркістан!
Сені өзекке тепкендерді жын қысқан.
Бір сен үшін атам жаға жыртысқан,
Бір сен үшін бабам жаумен қырқысқан.
Құйылып кеп қол болғанда бар түрік
Жау тентіреп кетпеп пе еді шарқ ұрып.
Тегін сатып тентек болды енді ұлың
Тарихының тамырына балта ұрып.
Төбеңе кеп тоқтап қалған арай күн,
Арай күнге көз аша алмай қараймын.
Қасиетіңді мансұқтаған
Қасиетсіз
Діншілдердерді мен де мойындамаймын.
Әрбір тасың сыбырлайды сыр айтып,
Әруағыңды алмайыншы мұңайтып.
Құшағыңда ұйықтап жатыр қанша алып
Сүйектері топырағыңды тыңайтып.
Жасыл өлкем қысы қопал, жазы көп,
Жүректерге тарихыңның сазын ек.
Сенде текке дамыл тауып жатқан жоқ
Қазы-биім қаз дауысты Қазыбек.
Басымды иіп құдіретіне Құдайдың,
Кесенеңде тілек тілеп жылаймын.
Аят оқып Абылайдың басында,
Хан бабамның «Үш арманын» сұраймын.
Айналайын Түркістаным – Тұраным!
Мирас еттің Қожа Ахметтің тұмарын.
«Әлхамдүллә – мен мұсылман қазақпын!»
Тірлігімде айтар осы ұраным.