Өлеңдер ✍️

Бір дос маған «Жаркентте ақын көп» дейді,
Ойбай, ойбай, бола берсін көп мейлі!
Ақын деген әулие ғой... әулие,
Әулиелік бізге көптік етпейді.
Ақын деген жақсылықтың жыршысы,
Көмейіне ұя салған жыр құсы.
Ұзақ таңға ой қуалап отырып,
Өлең үшін он бөлінер ұйқысы.
Ақын деген, елдің тіл мен жағындай,
Екі көздің қарасы мен ағындай.
Көріп тұрып айтпай кетпес ел мұңын,
Ұлықтарға жалтақтамай, жағынбай.
Ақын сөзі – ақиқаттың семсері,
Ақын сөзі – кісіліктің өлщемі.
Ақын сөзі – ар-намыстың қайрағы,
Көтеретін көсем тілмен еңсені.
Сондықтан ел ардақтайды ақынын,
Ардақтайды жанына ең жақынын.
Оятады елдің қайрат-жігерін,
Жүрегінен жарып шыққан батыл үн.
Көрмесе де ақынының түр-өңін,
Көреді ел өлеңінен жүрегін.
«Ақының көп» деген сөзді, ағайын,
«Ақылың көп» деген сөз деп білемін.