Өлеңдер ✍️

  21.05.2022
  98


Автор: Исламғали ҮРКІМБАЙҰЛЫ

Көңіліңнің көгінен

Ақ кимешек тастамай басыңнан бір,
түсед деуші ең тамаққа шашыңнан қыл.
Сұрап алған құдайдан құлыным деп,
қалдырмаушы- ең ұлыңды қасыңнан бір.
Әр «нотасын» бақылап күйіміздің,
жақсы өткенін тілеуші ең күніміздің.
Сыпырғышы түспейтін қолдарынан,
«шаңсорғышы» сен едің үйіміздің.
Тұр-тұрменен әр уақыт басталған күн,
«бетіңді жу, деуші едің, астан қалдың».
Таңнан кешке қонағы үзілмейтін,
берекесі сен едің дастарханның.
Бәріне де сен барда жәй қараппыз,
Ертеңге деп ештеңе сайламаппыз.
Өзің барда анашым, біз ешқашан,
кем болам деп біреуден ойламаппыз.
Тәубешілден қанағат бөліне ме?
Түспеуші едің жоқ болса, әбігерге.
Көңіліңнің көгінен күн көрініп,
«шал біледі» деуші едің бәріне де.
Қай істен де білемін, ерінбедің,
қара мұртты әкемді «серім» дедің...
Күйеулерін пір тұтып, құрметтеуді,
өздеріңнен үйренсе, келіндерің.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу