Өлеңдер ✍️

Мендегі халді айтқызбай сезгенің үшін,
Сұңғыла мінез білетін өзгенің ішін.
Рахмет бауырым, қиналған кезде,
көңіл демеген көреген сөздерің үшін.
Алтын деп ардақ тұтқаның жез болатынын,
Ерлік күткен адамың ез болатынын,
Өз басымнан өткеріп келемін жиі,
бағалы бөзге бергісіз сөз болатынын.
Үмітпен биік ұшқан-ды құсым көгіңе,
қиянаттардан қисынсыз, ішім егіле.
Рахмет қарындас, жәудіреп тұрып,
ағаңның халін айтқызбай түсінгеніңе.
Жараланғыш жан екен ақын дегенің,
алдына түсіп мерт болар ақыл-кеменің.
Тікірейіп тұратын тік бақайлардан,
өзіңдей қарындастарды жақын көремін.
Деуші еді әкем: «ағалар барар тауың – түсін,
Жырға бөлеп желпісін жан отауын
құсың».
Алғысымды өлшеусіз, арқалап келем –
маңдайымнан сипаған алақаның үшін.
Жан шуағы, секілді арайлы таңдай,
пейілі пәктің, болады арманы балдай.
Санаулы мынау өмірде
сарқылып қалар –
жаныңды ұғар жандардың болғаны қандай!