Өлеңдер ✍️

Ұлтсыздық торлағанда көгімді,
Ұмытқанда ата-баба, тегімді.
Өмір деген қан сасыған өзеннің,
Болмақпын ба түбіндегі шөгінді.
Өтар, қалар заманның сан белесі,
Қайда тоқтар адамзаттың кемесі?
Көрінгендей алаңдаймын алдымнан,
Ұлтсыздық аралының елесі.
Араласып қуанышың, қайғың да,
Қалар намыс, қалар артта айбын да.
Ішкенге мас, тойғанға мәз тоғышар –
Ұмтыласың өмір деген айдынға.
Ұлтсыздық – мал болудың бір түрі,
Қорқынышты, әрі тіпті, күлкілі.
Бір қораға қамағандай – арыстан,
қоян, маймыл, қасқыр менен түлкіні.
Отан деген ада болып сезімнен,
Күн көрістің күйі еседі көзіңнен.
Айырылып, араласар қан-жының,
Елім, жерім деген сөздің өзінен...
Ұмыттырып ата-баба, тегімді,
Ұлтсыздық торламасын көгімді.
Жанымды ал, о тәңірім, өшірмей,
Ұлтыма деген асқақ Сенімді!