Өлеңдер ✍️

Оралғанда құйын-дауыл ақпа жыр,
Қаңбағың боп домалаймын тап қазір.
Қиял құсы бағыт сілтеп аспаннан,
Дейді, сонау гүлзар көркем баққа жүр.
Бақта бұлбұл тамылжытып ән-күйін,
Күйге еріп, қоғасындай балқиын.
Рахат бір сезім баурап шалқиын,
Рахатқа батып барам... Қалғиын...
Жо-оқ, қалғыман!
Ақпа жырым қайдасың?
Құйын-дауыл
жан-дүниемді шайқасын!
Рахатқа елтуге әлі ертерек,
Қыран-түйсік қияға өрлеп байқасын.
Көрінбейді Ел қайғысы етектен,
Сәйгүлікті босат енді жетектен!
Қасірет боп қара дауыл соққанда,
Қара емен боп,
қарсы тұрып төтеп пе ең!
Еліңді аршып алам десең күйіктен,
Қара сонау қыран ұшар биіктен.
Мәстектер мен жайылып жүр жабылар,
Дүлдүл қайда шабысымен сүйінткен?
Суат қорып шайнасады жабылар,
Шұрқырасқан мәстектері тағы бар.
Нағыз тұлпар тұяғынан от шашып,
Шықпаған соң жабы-мәстек қағынар.
Кие-далам, күнің қарап соларға,
Құшағыңа құрт-құмырсқа толар ма?
Жо-о, болмаса,
құлан жортып жоныңда,
Күліктердің мекені боп қалар ма?!