Өлеңдер ✍️

  21.05.2022
  110


Автор: Исламғали ҮРКІМБАЙҰЛЫ

Мен сеземін...

Мен сеземін,
Бар әлемге нұр боп тарап шапағы,
Ертең менің бұла таңым атады.
Абыз далам ақтарып ақ батаны,
Бақ жолына бастап бара жатады.
Мен сеземін,
Оңнан туып сүмбіледе жұлдызым,
Жырға бөлеп
туған жердің шың-құзын,
Мұзбалақ боп қалықтаймын мұз тауда,
Қара шашты құшаққа алып түн қызын.
Мен сеземін,
Қиялыммен тү-у-у Ғарышты кеземін,
Көре алмастан, көз жетпеске беземін.
Қызғаныштың қызыл иті қыңсылап,
Қызыл жалын өртейтінін өзегін.
Мен сеземін,
Өрге сүйреп өрт ішінен өлеңім,
Шыңға алып шығарына сенемін!
Поэзия пырағына ер салып,
Жыр садағын толғай тартып өлемін.
Ал, содан соң...
Жыр сүйетін жұрттың қалып есінде,
Жиналамын Ғарыш жаққа көшуге.
Жер-Анамның ақ білегін жастанып,
Дамылдаймын сайын Дала төсінде...




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу